Phnom Penh to Vientiane
Door: MariskaenRoel
Blijf op de hoogte en volg Roel en Mariska
11 Januari 2012 | Laos, Vientiane
Een nieuwe hoofdstad bereikt, dus tijd voor een nieuwe update.
Inmiddels zijn we al een klein beetje ingeburgerd in Azië en hebben we aardig wat nieuwe inzichten verkregen, zoals:
- de straat steek je over zonder te wachten tot er iemand voor je stopt; er stopt namelijk nooit iemand, ze remmen wel af, doen ze ook voor elkaar en bijv. spookrijders
- eten en drinken van lokale producten gaat prima
- overal valt op af te dingen
- een bus, boot of minivan zit nooit vol; op het moment dat je denkt dat het vol zit, kan er nog makkelijk een heel gezin bijgepropt worden
- Roel kan erg chagrijnig worden van een iets te volgepropte bus
- de ene tempel is de andere niet
In Phnom Penh hebben we de bekende toeristische attracties bekeken: paar tempels, koninklijk paleis en een voormalige Rhode Khmer gevangenis. Het Tuol Sleng Genocide Museum, http://en.wikipedia.org/wiki/Tuol_Sleng_Genocide_Museum Deze gevangenis is tijdens de Rode Khmer periode gebruikt om de zgn. de vijanden van de staat (vaak willekeurige personen) net zolang te martelen, totdat ze een bekentenis afleggen. Deze hele gang van zaken is zeer uitvoerig gedocumenteerd. Rondlopend door de gebouwen zie je dan ook heel veel foto’s hangen van de voormalige gevangenen. Van alle gevangenen die hier gezeten hebben (ca. 17.000) hebben er slechts 7 het overleefd.
Het is erg indrukwekkend om hier rond te lopen en het geeft je wat meer inzicht in de bizarre gebeurtenissen die tijdens de redelijk recente Rode Khmer periode hebben plaatsgevonden.
De volgende dag vervolgen we onze reis naar Battambang met een rammelende bus. Onderweg een lekke band én een kapotte V-snaar. Maar de chauffeurs zijn het vast gewend, want de vertraging valt mee.
In Battambang maken we een fietstocht door de omgeving. We vallen op, twee grote blanke westerlingen op iets te kleine fietsen. Veel lachende gezichten en zwaaiende kinderen. We bezoeken de Wat Ek Pnomh, waar op dat moment een hulpactie plaatsvindt en de gedupeerden van de overstromingen een dikke zak rijst krijgen. Op de terugweg lunchen we bij een ‘coffeeshop’. Binnen no time is er iemand opgetrommeld die Engels spreekt en dankzij wat potjes Cambodjaans Schaken (uiteraard verloren) en een verzameling kinderen die ons erg interessant vinden, blijven we een paar uur plakken. ‘s Avonds tegen zonsondergang gaan we naar een vleermuizengrot. Zo gauw de schemer inzet, vliegen ongeveer 1 miljoen (!) vleermuizen daar in een een keurige ellenlange sliert de grot uit. Het schijnt dat de hele uittocht een uur duurt en je ziet de vleermuizen nog lang in formatie boven de rijstvelden vliegen totdat ze zich langzaam verspreiden voor de jacht. Heel bijzonder om te zien.
Het is tijd voor de boottocht van Battambang naar Siem Reap. The most scenic boattour in Cambodja! Uiteraard wordt de houten boot goed volgepropt. Er is een benedenverdieping met houten 2 persoonsbankjes, zonder kussens, die direct voor een groot gedeelte worden ingepikt door een stel franse toeristen. Wij vinden nog een plekje beneden, maar de rest wordt op het dak geparkeerd voor de komende tocht van 6 tot 10 uur. En als je dan denkt dat de boot vol zit, dan komt er nog een busje Cambodjanen, die die Fransen natuurlijk ook niet aan spreken en zich op het achterdek van 2x2 nestelen. We kunnen vertrekken! Oh nee, daar komt nog een busje Cambodjanen aan.... Met een scheefhangende boot tuffen we de rivier op. En het is een mooie tocht. Onderweg krijg je een beetje mee hoe de mensen hier met en op het water leven en de natuur is prachtig. Soms vaart de boot een stuk tussen de struiken door. Je ziet dat het een waterweg is, maar te klein voor onze boot, waardoor iedereen zich moet verplaatsen naar het midden om niet teveel striemen van de takken op te lopen. Een voordeel: de boot komt wel rechter op het water! Met een houten kont komen we aan in Siem Reap, waar we nog een hobbelige tour met de tuktuk krijgen, de weg van de haven naar de stad is vanwege de eerdere overstromingen gedeeltelijk weggeslagen.
Siem Reap vinden wij een leuke stad, veel meer westers dan Pnomh Penh, maar dat is ook logisch: hier komen de meeste toeristen per jaar (2,8 miljoen). Uiteraard komt iedereen hier voor de Angkor Wat. Maar een biertje drinken in de Pub street (Angkor What!?) gaat ook heel goed, waardoor we de volgende dag wat later dan gepland aan onze tempeltour beginnen. Angkor Wat is uiteraard onze eerste stop. Het is ontzettend druk! We zien ook waarom: dit tempelcomplex is bijzonder indrukwekkend. De zonsondergang zien we niet op de naastgelegen berg: Pnomh Bakheng, daar moet je schijnbaar 3 uur vantevoren je plekje bezet gaan houden. In het donker fietsen we terug in de stoet tuktuks. De volgende dag staan we om half vijf op voor de sunrise. We willen op de fiets, maar de nachtportier heeft geen sleutels van de fietsen. Maar we mogen mee met de tuktuk die Olga en Lars hebben gehuurd, een stel dat we de dag ervoor hebben ontmoet. Wat begint met een lift naar de sunrise, eindigt met een volledige gezamenlijke dagtour langs de meest bekende tempels rondom Angkor Wat. De tempels zijn mooi en erg indrukwekkend. Gelukkig niet allemaal zo druk bezocht als Angkor Wat. Maar geloof ons: je kunt binnen een dag tempelmoe worden! Toch gaan we op oudejaarsdag weer op pad, deze keer wel op de fiets, naar een paar tempels verder weg, de Ruolos Group. Het gaat meer om de mooie fietstocht over een platteland, waar we weer veel bekijks hebben. Dertig kilometer door de hitte, das een goede warming-up.
Bij terugkomst op onze kamer blijkt helaas dat er nog maar net genoeg water is voor 1 douche. Dan maar even beneden skypen, tot er weer water is. Na een aantal leuke skype gesprekken en een warme maaltijd, toch nog maar es kijken of er al weer water is.
Dit blijkt inderdaad het geval: bij het betreden van de bovenste verdieping waar onze kamer is, komt er al een bescheiden vloedgolf van water je tegemoet. Het zal toch niet?? Jahoor, bij het openen van onze kamerdeur aan het einde van de gang wordt Roel verwelkomd door een fijne warme douche!
Door de teruggekomen waterdruk is de douchekop gedraaid en door de openstaande badkamerdeur is het water netjes onze kamer ingesproeid... en vervolgens de gang op gegaan... en vervolgens de kamer van de overburen... Toch maar even een doekje vragen beneden.
Als we een klein uur later, samen met de portiers, klaar zijn met dweilen is het al bijna twaalf uur. Een proost bij het hotel dan maar, waar we achter de bomen af en toe een glimps van het vuurwerk opvangen.... We lopen toch nog even naar de Pub street. Waar een enorm straatfeest aan de gang is. Een hele straat met toeristen en Cambodjanen. De straat is ter verhoging van de feestvreugde aan beide kanten afgezet met een muur van luidsprekers. De mensenmassa die zich hiertussen bevindt danst er vrolijk op los. De DJ draait veel westerse muziek. Opvallend om mee te maken dat het nummer Killing in the name of... van Rage Against The Machine luidkeels door iedereen wordt meegezongen. De Rode Khmer tijd lijkt hier ineens heel ver weg. Vrolijk, dronken en zeiknat van het bier dat vanaf de balkons gegooid worden, stampen ze met hun slippers op de (westerse) muziek. Een super feest!
Nieuwjaarsdag. Om 6.00 gaat de wekker. Op drie uurtjes slaap laten we ons in de bus naar Kratie zetten. Mariska’s buik werkt niet mee. Hurktoiletjes zijn dan NIET fijn. We halen Kratie niet, maar we maken een stopover in het saaie Kampong Cham. Happy new Year! Dit is tevens onze eerste nacht in het Mekong Hotel, waar er nog een paar van zullen volgen, omdat dorp waar we stoppen een Mekong Hotel heeft.
Op 2 januari begint het nieuwe jaar dus pas echt! We komen aan in Kratie waar we een superrelaxed guesthouse vinden, the Balcony. Vanaf het balkon met heerlijke relax stoelen hebben we uitzicht over de Mekong met de bijbehorende adembenemende sunsets. Hier kunnen we op ons gemakje nog een middagje bijkomen. De volgende dag rijden we met een tuktuk naar Kampi. Daar in de Mekong river leven nog ongeveer 75 freshwater Irrawaddy dolfijnen. Met een kleine boot gaan we de rivier op. De gidsen zijn aan verschillende regels gebonden, zodat we de dolfijnen zo min mogelijk storen. Het is een prachtgezicht om deze dieren in het wild te zien. Mooi om naar te kijken, onmogelijk om te fotograferen.
Vanuit Kratie reizen we verder naar Laos, nadat we weer onze bijdrage hebben gedaan om de corruptie bij de grens wat langer in stand te houden, mogen we de grens over. Het eerste wat opvalt is dat Laos welvarender overkomt dan Cambodja. Gek genoeg hadden wij juist het tegenovergestelde verwacht. De wegen zijn hier beter, de mensen en de auto’s dikker, er zijn hier verkeerslichten, veel meer huizen zijn van steen ipv hout en iedereen komt wat rustiger over.
Onze eerste stop: Don Khon. Een van de 4000-islands in het meest zuidelijke stukje van Laos. De eerste nacht slapen we nog aan de rivier, maar de wanden daar zijn zo dun dat je de buren hoort ademhalen! Op het eiland zijn verder alleen de Khon Phapheng falls, qua volume de grootste waterval van zuidoost Azie. Die moet je natuurlijk gezien hebben, maar daarna is het weer relaxen in je hangmat.
Via Savannakhet en Tha Khek, twee niet heel interessante plaatsjes, reizen we met de bus (wederom lekke band rechtsachter) en later met een kruising tussen een tuktuk en een pickup truck naar Kong Lor village.
Bij dit plaatsje vind je de Kong Lor cave. Het is een enorme grot, 7,5 km lang en heel hoog en breed van binnen. Met een kleine houten kano kun je door de grot varen. In het midden van de grot vind je een kunstwerk van stalagmieten en stalagtieten en verder is het de immens lange, hoge, donkere grot. Daar wordt je echt even stil van. Het is een uur heen en een uur terug door de grot, waarbij je af en toe uit de boot moet omdat het water bij de kleine stroomversnellinkjes niet hoog genoeg is op dit moment. Extra avontuurlijk dus! Het dorpje zelf heeft een paar guesthouses waar elke dag twee handenvol toeristen overnacht. Geen megatoerisme nog. Dat gaan we nog anders meemaken in noord Laos denken we.
We zijn nu in Vientiane aangekomen, waar de eerste guesthouses die we bezochten helemaal volgeboekt zaten. Ondanks alle matige recensies over deze stad, bevalt het ons hier prima. Heerlijk toch: een stad zonder bezienswaardigheden!! Een goede gelegenheid dus om dit verslag te schrijven!
Inmiddels zijn we al een klein beetje ingeburgerd in Azië en hebben we aardig wat nieuwe inzichten verkregen, zoals:
- de straat steek je over zonder te wachten tot er iemand voor je stopt; er stopt namelijk nooit iemand, ze remmen wel af, doen ze ook voor elkaar en bijv. spookrijders
- eten en drinken van lokale producten gaat prima
- overal valt op af te dingen
- een bus, boot of minivan zit nooit vol; op het moment dat je denkt dat het vol zit, kan er nog makkelijk een heel gezin bijgepropt worden
- Roel kan erg chagrijnig worden van een iets te volgepropte bus
- de ene tempel is de andere niet
In Phnom Penh hebben we de bekende toeristische attracties bekeken: paar tempels, koninklijk paleis en een voormalige Rhode Khmer gevangenis. Het Tuol Sleng Genocide Museum, http://en.wikipedia.org/wiki/Tuol_Sleng_Genocide_Museum Deze gevangenis is tijdens de Rode Khmer periode gebruikt om de zgn. de vijanden van de staat (vaak willekeurige personen) net zolang te martelen, totdat ze een bekentenis afleggen. Deze hele gang van zaken is zeer uitvoerig gedocumenteerd. Rondlopend door de gebouwen zie je dan ook heel veel foto’s hangen van de voormalige gevangenen. Van alle gevangenen die hier gezeten hebben (ca. 17.000) hebben er slechts 7 het overleefd.
Het is erg indrukwekkend om hier rond te lopen en het geeft je wat meer inzicht in de bizarre gebeurtenissen die tijdens de redelijk recente Rode Khmer periode hebben plaatsgevonden.
De volgende dag vervolgen we onze reis naar Battambang met een rammelende bus. Onderweg een lekke band én een kapotte V-snaar. Maar de chauffeurs zijn het vast gewend, want de vertraging valt mee.
In Battambang maken we een fietstocht door de omgeving. We vallen op, twee grote blanke westerlingen op iets te kleine fietsen. Veel lachende gezichten en zwaaiende kinderen. We bezoeken de Wat Ek Pnomh, waar op dat moment een hulpactie plaatsvindt en de gedupeerden van de overstromingen een dikke zak rijst krijgen. Op de terugweg lunchen we bij een ‘coffeeshop’. Binnen no time is er iemand opgetrommeld die Engels spreekt en dankzij wat potjes Cambodjaans Schaken (uiteraard verloren) en een verzameling kinderen die ons erg interessant vinden, blijven we een paar uur plakken. ‘s Avonds tegen zonsondergang gaan we naar een vleermuizengrot. Zo gauw de schemer inzet, vliegen ongeveer 1 miljoen (!) vleermuizen daar in een een keurige ellenlange sliert de grot uit. Het schijnt dat de hele uittocht een uur duurt en je ziet de vleermuizen nog lang in formatie boven de rijstvelden vliegen totdat ze zich langzaam verspreiden voor de jacht. Heel bijzonder om te zien.
Het is tijd voor de boottocht van Battambang naar Siem Reap. The most scenic boattour in Cambodja! Uiteraard wordt de houten boot goed volgepropt. Er is een benedenverdieping met houten 2 persoonsbankjes, zonder kussens, die direct voor een groot gedeelte worden ingepikt door een stel franse toeristen. Wij vinden nog een plekje beneden, maar de rest wordt op het dak geparkeerd voor de komende tocht van 6 tot 10 uur. En als je dan denkt dat de boot vol zit, dan komt er nog een busje Cambodjanen, die die Fransen natuurlijk ook niet aan spreken en zich op het achterdek van 2x2 nestelen. We kunnen vertrekken! Oh nee, daar komt nog een busje Cambodjanen aan.... Met een scheefhangende boot tuffen we de rivier op. En het is een mooie tocht. Onderweg krijg je een beetje mee hoe de mensen hier met en op het water leven en de natuur is prachtig. Soms vaart de boot een stuk tussen de struiken door. Je ziet dat het een waterweg is, maar te klein voor onze boot, waardoor iedereen zich moet verplaatsen naar het midden om niet teveel striemen van de takken op te lopen. Een voordeel: de boot komt wel rechter op het water! Met een houten kont komen we aan in Siem Reap, waar we nog een hobbelige tour met de tuktuk krijgen, de weg van de haven naar de stad is vanwege de eerdere overstromingen gedeeltelijk weggeslagen.
Siem Reap vinden wij een leuke stad, veel meer westers dan Pnomh Penh, maar dat is ook logisch: hier komen de meeste toeristen per jaar (2,8 miljoen). Uiteraard komt iedereen hier voor de Angkor Wat. Maar een biertje drinken in de Pub street (Angkor What!?) gaat ook heel goed, waardoor we de volgende dag wat later dan gepland aan onze tempeltour beginnen. Angkor Wat is uiteraard onze eerste stop. Het is ontzettend druk! We zien ook waarom: dit tempelcomplex is bijzonder indrukwekkend. De zonsondergang zien we niet op de naastgelegen berg: Pnomh Bakheng, daar moet je schijnbaar 3 uur vantevoren je plekje bezet gaan houden. In het donker fietsen we terug in de stoet tuktuks. De volgende dag staan we om half vijf op voor de sunrise. We willen op de fiets, maar de nachtportier heeft geen sleutels van de fietsen. Maar we mogen mee met de tuktuk die Olga en Lars hebben gehuurd, een stel dat we de dag ervoor hebben ontmoet. Wat begint met een lift naar de sunrise, eindigt met een volledige gezamenlijke dagtour langs de meest bekende tempels rondom Angkor Wat. De tempels zijn mooi en erg indrukwekkend. Gelukkig niet allemaal zo druk bezocht als Angkor Wat. Maar geloof ons: je kunt binnen een dag tempelmoe worden! Toch gaan we op oudejaarsdag weer op pad, deze keer wel op de fiets, naar een paar tempels verder weg, de Ruolos Group. Het gaat meer om de mooie fietstocht over een platteland, waar we weer veel bekijks hebben. Dertig kilometer door de hitte, das een goede warming-up.
Bij terugkomst op onze kamer blijkt helaas dat er nog maar net genoeg water is voor 1 douche. Dan maar even beneden skypen, tot er weer water is. Na een aantal leuke skype gesprekken en een warme maaltijd, toch nog maar es kijken of er al weer water is.
Dit blijkt inderdaad het geval: bij het betreden van de bovenste verdieping waar onze kamer is, komt er al een bescheiden vloedgolf van water je tegemoet. Het zal toch niet?? Jahoor, bij het openen van onze kamerdeur aan het einde van de gang wordt Roel verwelkomd door een fijne warme douche!
Door de teruggekomen waterdruk is de douchekop gedraaid en door de openstaande badkamerdeur is het water netjes onze kamer ingesproeid... en vervolgens de gang op gegaan... en vervolgens de kamer van de overburen... Toch maar even een doekje vragen beneden.
Als we een klein uur later, samen met de portiers, klaar zijn met dweilen is het al bijna twaalf uur. Een proost bij het hotel dan maar, waar we achter de bomen af en toe een glimps van het vuurwerk opvangen.... We lopen toch nog even naar de Pub street. Waar een enorm straatfeest aan de gang is. Een hele straat met toeristen en Cambodjanen. De straat is ter verhoging van de feestvreugde aan beide kanten afgezet met een muur van luidsprekers. De mensenmassa die zich hiertussen bevindt danst er vrolijk op los. De DJ draait veel westerse muziek. Opvallend om mee te maken dat het nummer Killing in the name of... van Rage Against The Machine luidkeels door iedereen wordt meegezongen. De Rode Khmer tijd lijkt hier ineens heel ver weg. Vrolijk, dronken en zeiknat van het bier dat vanaf de balkons gegooid worden, stampen ze met hun slippers op de (westerse) muziek. Een super feest!
Nieuwjaarsdag. Om 6.00 gaat de wekker. Op drie uurtjes slaap laten we ons in de bus naar Kratie zetten. Mariska’s buik werkt niet mee. Hurktoiletjes zijn dan NIET fijn. We halen Kratie niet, maar we maken een stopover in het saaie Kampong Cham. Happy new Year! Dit is tevens onze eerste nacht in het Mekong Hotel, waar er nog een paar van zullen volgen, omdat dorp waar we stoppen een Mekong Hotel heeft.
Op 2 januari begint het nieuwe jaar dus pas echt! We komen aan in Kratie waar we een superrelaxed guesthouse vinden, the Balcony. Vanaf het balkon met heerlijke relax stoelen hebben we uitzicht over de Mekong met de bijbehorende adembenemende sunsets. Hier kunnen we op ons gemakje nog een middagje bijkomen. De volgende dag rijden we met een tuktuk naar Kampi. Daar in de Mekong river leven nog ongeveer 75 freshwater Irrawaddy dolfijnen. Met een kleine boot gaan we de rivier op. De gidsen zijn aan verschillende regels gebonden, zodat we de dolfijnen zo min mogelijk storen. Het is een prachtgezicht om deze dieren in het wild te zien. Mooi om naar te kijken, onmogelijk om te fotograferen.
Vanuit Kratie reizen we verder naar Laos, nadat we weer onze bijdrage hebben gedaan om de corruptie bij de grens wat langer in stand te houden, mogen we de grens over. Het eerste wat opvalt is dat Laos welvarender overkomt dan Cambodja. Gek genoeg hadden wij juist het tegenovergestelde verwacht. De wegen zijn hier beter, de mensen en de auto’s dikker, er zijn hier verkeerslichten, veel meer huizen zijn van steen ipv hout en iedereen komt wat rustiger over.
Onze eerste stop: Don Khon. Een van de 4000-islands in het meest zuidelijke stukje van Laos. De eerste nacht slapen we nog aan de rivier, maar de wanden daar zijn zo dun dat je de buren hoort ademhalen! Op het eiland zijn verder alleen de Khon Phapheng falls, qua volume de grootste waterval van zuidoost Azie. Die moet je natuurlijk gezien hebben, maar daarna is het weer relaxen in je hangmat.
Via Savannakhet en Tha Khek, twee niet heel interessante plaatsjes, reizen we met de bus (wederom lekke band rechtsachter) en later met een kruising tussen een tuktuk en een pickup truck naar Kong Lor village.
Bij dit plaatsje vind je de Kong Lor cave. Het is een enorme grot, 7,5 km lang en heel hoog en breed van binnen. Met een kleine houten kano kun je door de grot varen. In het midden van de grot vind je een kunstwerk van stalagmieten en stalagtieten en verder is het de immens lange, hoge, donkere grot. Daar wordt je echt even stil van. Het is een uur heen en een uur terug door de grot, waarbij je af en toe uit de boot moet omdat het water bij de kleine stroomversnellinkjes niet hoog genoeg is op dit moment. Extra avontuurlijk dus! Het dorpje zelf heeft een paar guesthouses waar elke dag twee handenvol toeristen overnacht. Geen megatoerisme nog. Dat gaan we nog anders meemaken in noord Laos denken we.
We zijn nu in Vientiane aangekomen, waar de eerste guesthouses die we bezochten helemaal volgeboekt zaten. Ondanks alle matige recensies over deze stad, bevalt het ons hier prima. Heerlijk toch: een stad zonder bezienswaardigheden!! Een goede gelegenheid dus om dit verslag te schrijven!
-
11 Januari 2012 - 13:50
Cinthia:
5 minuutjes voor de les stiekem even jullie verslag lezen, leuk!
laat zo de meiden jou met de olifant zien Maris. tot gauw liefs mam -
11 Januari 2012 - 15:02
Ben:
Goed verhaal, volgens mij hebben jullie het reuzeeeeeeee naar jullie zin!!! -
11 Januari 2012 - 17:21
Cinthia:
vertelde de meiden in de klas dat jij nu een olifant als huisdier had. Even om het niveau aan te geven: ZE GELOOFDEN HET! -
11 Januari 2012 - 19:50
Jeroen:
Wat een fantastische reis zeg! Geniet er lekker van! -
12 Januari 2012 - 07:56
Ank:
Fijn om weer een update te krijgen! Klinkt heerlijk :-) -
12 Januari 2012 - 09:47
Juus:
weer heerlijk om te lezen jongens. bedankt! veel plezier nog! x, juus -
12 Januari 2012 - 10:31
Annemarie:
Wauw! geweldig om te lezen en te zien wat jullie meemaken. Geniet ervan! -
12 Januari 2012 - 15:45
Lidy:
Lieve Roel en Mariska,
Wat geweldig dat jullie het zo fijn hebben en erg leuk om de reis een beetje te volgen, ziet er fantastisch uit!
Liefs Sjoerd en Lidy -
12 Januari 2012 - 20:34
Opa En Oma:
Wat beleven jullie veel daar in deze vreemde landen. Wij wachten weer op het volgende bericht. Fijn dat we jullie zondag op de skipe zagen. We hopen nog een keer. Nu de hartelijke groeten van oma en opa. -
12 Januari 2012 - 22:11
José:
Zo te lezen vermaken jullie je prima! Heel veel plezier bij het vervolg van jullie reis en geniet ervan!! Benieuwd weer naar de volgende update...
Liefs,
José
Ps. mooie foto's!! -
14 Januari 2012 - 17:20
Willem:
wat geweldig om het allemaal te lezen!! Tot nu toe volop genieten muv een lastig buikje ....ga lekker verder met deze mooie trip!
groeten willem -
14 Januari 2012 - 23:28
Marcel:
Fantastische foto's en verslag Mariska! Deze reis zet jou en Roel in een achtbaan vol met duizelingwekkende ervaringen. Soak them up to the fullest! -
15 Januari 2012 - 14:08
Tessa:
Prachtig reisverslag, dank jullie wel! Liefs, Tess -
15 Januari 2012 - 16:01
Lenie:
De kleine ongemakken daar gelaten is het weer een fantastisch verhaal van de 2 grote blanke westerlingen op een iets te kleine fiets. goede reis !!!! liefs -
16 Januari 2012 - 08:07
Leontien:
Wauw..we zijn jaloers!! Wat prachtig daar. Ik ben benieuwd naar de andere 'avonturen'.
-x-Leontien -
25 Januari 2012 - 09:59
Kel:
Mooie foto's!! Meer meer! :D Ik mis jullie wel hoor! Ben blij dat alles goed verloopt,beetje jaloers ook haha Dikke kus! -
30 Januari 2012 - 08:59
Fedde:
Wat een leuke reis! Heb zelf afgelopen jaar bijna exact deze reis gemaakt en ik denk er met weemoed aan terug als ik jullie verhalen lees. Nu snel jullie overige verhalen lezen, want ik ben van plan om dit jaar mijn reis te vervolgen vanaf vientiane
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
