Vientiane to Luang Prabang

Na 2 dagen Vientiane vertrekken we met de VIP bus naar Vang Vieng. VIP wil niet zeggen dat je een luxe bus krijgt. Nee, het betekent alleen dat je niet om de 100 meter stopt om locals op te pikken. Wat op zich wel weer eens fijn is. Verder moet je de reis over slingerende wegen met gaten gewoon in een redelijk afgeragde bus vol met enkel en alleen toeristen doorstaan. Dit laatste heeft nog een voordeel: geen wagenzieke locals!

En dan kom je aan in Vang Vieng... een klein plaatsje tussen prachtige karstgebergten met daarin fantastische grotten en lagunes.... maar met name bekend om: tubing! Tubing heeft helemaal niets met Laos, cultuur of reizen buiten gebaande paden te maken. Een deel van je wil er niets mee te maken hebben. Sommige reizigers blijven daar ook bij. Maar wij zijn toch verleid door de gedachte aan een relaxed middagje dobberen op de rivier in een oude binnenband van een vrachtwagen, een biertje in de hand en uitzicht op die prachtige bergen om je heen.

En, zo relaxed kan het gaan..... mits je:
1. start voordat de grootste meute tieners en begin twintigers hun roes van de vorige dag hebben uitgeslapen en besluiten zich weer in hun bikini’s te heisen (iets wat in Lao culture eigenlijk niet door de beugel kan) en een tube te huren.
2. je niet onbeperkt shotjes Lao lao whiskey of magic buckets (met o.a Opium) laat aansmeren.
3. de schommels en glijbanen aan je voorbij laat gaan: het water staat nu laag en de kans dat je op een rots valt is vrij groot.

Met drie Ierse reizigers hebben wij ons prima vermaakt en s avonds hebben we het gebrek aan Lao culture perfect in evenwicht gebracht door naar een discotheek te gaan met alleen lokale jongeren. Ben je zelf weer even een bezienswaardigheid!

De dag na het tuben en een Lao discotheek (waar ze alleen bier, Lao lao of water verkopen!), begrijp je waarom de TV bars in dit dorpje zo populair zijn. Hordes brakke jongeren zitten hier als een zombie urenlang te kijken naar Friends of Familyman afleveringen. De dag dat je aankomt verklaar je ze voor gek, de dag dat je zelf brak bent...tja...

Gelukkig gaat het die dag ook regenen in Vang Vieng. Een teken dat we hiervandaan moeten. Deze keer 7 uur lang slingerende wegen. We komen in het donker in Luang Prabang aan. Zoals altijd op een buststation waarna het spel met de tuktuks begint. Ze proberen uiteraard altijd prijsafspraken met elkaar te maken en de meeste toeristen nemen dit na zo’n lange uitputtende reis voor lief. Maar met een beetje geduld komt de nomale prijs wel weer boven drijven. De stad zit goed vol. We moeten een redelijk aantal guesthouses aflopen voordat we een plekje hebben waar 1: een kamer vrij is en 2: de prijs nog normaal is.

Luang Prabang is het toeristische centrum van Laos. Het stadje is ook erg mooi. Het ligt net als Vang Vieng in een prachtige omgeving. De huizen in het centrum zijn in oud Frans koloniale stijl gebouwd. Je kunt er qua eten alles krijgen wat je wilt. Het stikt er van de mooie tempels. Ze bieden de leukste olifanten excursies aan. Tegen het bijbehorende toeristische prijskaartje uiteraard. Maar, nu komt even een geruststellende gedachte voor jullie: het is er wel verrekte koud s nachts in dit seizoen!

We kiezen voor een dagje met olifanten. Mariska is met name heel enthousiast over het idee om deze gigantische beesten te wassen. En deze wens gaat uitkomen. s ochtends mogen we eerst een uurtje rijden op de olifant. De mahout (olifantentrainer) zit op de nek van de olifant en roept de opdrachten terwijl hij met zijn voeten achter de oren van de olifant wrijft. Olifanten hebben altijd honger, dus het rondje gaat langzaam. Een plantje hier, een banaantje daar. De mahout verheft zijn stem wel als het echt te lang duurt, maar hij laat zijn olifant wel redelijk zijn gang gaan met eten. Een goed teken. Ook mooi is de verstandelijk gehandicapte jongen die gezellig met ons mee loopt. Hij lijkt het prima naar zijn zin te hebben tussen deze olifanten, is dol op toeristen en de jongens die er werken zijn lief voor hem. Na een uurtje is het tijd voor de grande finale: bathing the elephant! De olifant loopt op aanwijzing van zijn mahout het water in en staat daar netjes op ons te wachten. Bij hadden wij het idee dat we lekker met een scrubborstel op de olifant gingen zitten om hem rustig te wassen. Zonder argwaan klommen we dan ook op de nek van deze grote olifant, toen zij in het water voor ons op haar knieen ging. „Ga maar op haar nek zitten“, zei de mahout, "en houd haar oren goed vast“. De mahout roept iets en.... oef! Haar kop gaat onder water (jouw eigen hoofd dus als je netjes de oren vast blijft houden) en dan is het schudden geblazen, lekker met dat hoofd door het water zwieren. Zitten blijven is er niet bij, maar het is hilarisch. Daar lig je dan in het koude rivier water, naast je het hoofd van die enorme olifant („blijf aub daar staan lieve olifant...“) met (dat zweert Mariska) een glimlach in haar ogen. Wie wast wie hier?, lacht ze. Lang houd je het klimmen en vallen niet vol en spierpijn krijg je er ook van, maar wat een top ervaring! Daarna konden we nog even rustig bijkomen in een bootje dat ons naar een prachtige waterval bracht, een soort Eden. Ook daar kon je met een olifant in bad, maar met een kleintje die rustig ging badderen terwijl je je vast kan houden aan een touw om de nek. Wat een watjes :-)